το παραπονο

Πόσα ήθελα,πόσα έδωσα,πόσα ζήτησα,πόσα περίμενα...τόσα πολλά είναι όλα αυτά...και νιώθω σαν να μου τελειώνει ο χρόνος..κάποιος μου κλέβει τον αέρα μου, μια λέξη σου ''σ' αγαπω'' με πνίγει..με πνίγεις χωρίς να μ' ακουμπάς, γιατί? θέλω όλα όσα αξίζω με ακούς?..όλα...μου τα πήρες σαν να ήτανε δικά σου και μου τα δίνεις με μέτρο...λίγα λίγα..γιατί?Δεν έχεις το δικαίωμα να μου τα στερείς με ακούς?

φτανει..

Αλλάζεις σελίδα και νομίζεις οτι άλλαξες τον κόσμο σου..τον κόσμο του μυαλού σου , τον κόσμο της ψυχής σου..χα!αλλάζεις γιατί βλέπεις να κατρακυλάς μέσα στον χρόνο, εχθρός σου ο χρόνος..τι έκανες?τι έζησες?ποιον αγάπησες?τι πήρες?τι έδωσες?Η λογική σου λέει ''τρέχα να προλάβεις...όσα πιο πολλά ζήσεις τόσο σοφότερος θα γίνεις''....η καρδιά σου λέει ''αγαπάς...μείνε εδώ''..δεν ξέρεις τι να κάνεις?!!Πέφτεις στο κενό ψάχνοντας να πιαστείς σε αυτό που σου λέει το μυαλό αλλά η αγάπη σου δίνει φτερά για να πετάξεις..και εσύ εκεί...να πέφτεις..μέχρι να ζήσεις όλα τα χτυπήματα, να βιώσεις τις εμπειρίες της ζωής...μια δεν σου έφτασε.. θέλεις και άλλη, κι άλλη, κι άλλη....Άπληστε...Φτάνει πια δεν νομίζεις?..φτάνει πια...

Αγάπη

Σ'αγαπω..πόσο μικρή λέξη..''3 συλλαβές μαμά' που λέει και το Σοφάκι μου!!Ένα μεγαλείο ψυχής, μια ευκαιρία να δείξεις πόσο σημαντικός είναι ο άλλος για σένα, λες Σ'αγαπω κι γεμίζει κάθε κύτταρο του κορμιού σου με Ευτυχία, λες ''αγάπη μου'' και νιώθεις ότι το πρόσωπο που έχεις απέναντι σου είναι κομμάτι από σένα..Άραγε πεθαίνει ποτέ?μια λέξη μπορεί να πεθάνει?μια έννοια μπορεί να διαγραφεί?

Τόσα ''Σ'αγαπω'' που είπε μια φωνή μπορεί να γεμίσουν την ψυχή για μια Ζωή..να μην χρειάζεται καν να σου το πει κάποιος άλλος...να νιώθεις ακόμα το ρίγος που ένιωθες όταν στο έλεγε, να σκέφτεσαι ακόμα τις στιγμές του πάθους όταν στο έδειχνε...χίλιες στιγμές σαν να έζησες 2 ζωές.

Η αγάπη ενός ανθρώπου με έμαθε να αγαπήσω τον εαυτό μου και να πιστέψω σε μένα.Τελικά η αγάπη είναι δύναμη και όποιος δεν την έχει μέσα του είναι μισός!

Κάποιοι λένε ''Δώσε για ναπάρεις'...εγώ λέω ''Δώσε και θα πάρεις πίσω την διπλάσια'.

Γυναίκα

Πόσα δεν γράφτηκαν για την γυναίκα,για το θηλυκό..μια προσωπικότητα πολυμορφική μα πάνω από όλα μοναδική Γράφτηκαν τραγούδια, δόθηκαν υποκοριστικά, δημιουργήθηκαν προϊόντα, εκδόθηκαν περιοδικά, ειδικά για αυτό το πλάσμα που γεννήθηκε για να βασανίζει ανελέητα τις ψυχές των αρσενικών. Πόσο μεγάλη ηδονή είναι να νιώθεις ότι δεν μπορούν χωρίς εσένα εε?!τι πιο όμορφο να σε κοιτάνε?! τι πιο ελκυστικό να σε προσφωνούν ''γυναικάρα μου''?!..Η γυναίκα που ήταν κάποτε το ασθενές φύλο είναι σήμερα μια ηρωίδα της καθημερινότητας με πολλαπλούς ρόλους στους οποίους παίζει μονόπρακτο!..μάνα, νοικοκυρά, σύζυγος, ερωμένη, εργαζόμενη,.....άλλους τόσους ρόλους να είχε, πάλι 8α τα κατάφερνε. Είναι από την φύση της δυναμική, αισθησιακή, απόλυτη, συναισθηματική και χαίρομαι που είμαι μια από αυτές.

Εσείς τα αρσενικα, δώστε ένα λουλουδάκι σήμερα.Δεν χρειάζεται να σας θυμίζουμε κάθε μέρα ότι δεν μπορείτε χωρίς εμάς..ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ!...

Πως περναει ο καιρος?...σαν νερο..και παιρνει μαζι του λογια, αγκαλιες, φιλια, ερωτες, συνηθειες..και μενουμε με τις αναμνησεις,με τις εμπειριες...αδεια ομως τα χερια..μονο στο μυαλο εικονες που οσο περναει ο καιρος θολωνουν σαν παλια ασπρομαυρη ταινια, σαν να τις εζησε καποιος αλλος..σαν παραμυθι, σαν τραγωδια, σαν γλυκο που το ετρωγες με λαχταρα αλλα δεν ηθελες να τελειωσει..και αφησε πικρα,αφησε γλυκα,αλμυρα απο τα φιλια που διναμε στην θαλασσα..ολα τοσο μακρυνα..αλλα τοσο ζωντανα μεσα μας, υπαρχουν για να μας θυμιζουν οτι ειμαστε ανθρωποι.

ψυχες μισες που ψαχνουν την ολοκληρωση,κορμια γυμνα που ζητουν το αγγιγμα, καρδιες ραγισμενες που θελουν να αγαπησουν...νοτες που παιζουν στους ρυθμους της εγκαταλειψης, του πονου, του ερωτα, της απουσιας..

τα θελω ολα πισω...ζωντανα ξανα..ειναι ολα κομματι απο μενα, απο το ειναι μου, απο την μνημη μου, απο την καρδια μου...ελατε πισω...μην φοβαστε...δεν αλλαξε η μελωδια...απλως εγω ξαναγεννηθηκα..

34 καλοκαιρια

34 χειμωνες

Πολλα?λιγα?ποιος να ξερει..

Επαιξα,

γελασα,

εμαθα,

εχασα,

εκλαψα,

πονεσα,

ερωτευτηκα,

αγαπησα,

ωριμασα,

πληγωθηκα,

μεγαλωσα..

…Μαμα μεγαλωσα μ’ακους?Μονη στον δρομο που διαλεξα ακολουθω την καρδια μου και εσυ πισω μου..σαν σκια να μακολουθεις..να αμφιβαλεις για τις επιλογες μου.

…Μεγαλωσα μ’ακους?Γελια,δακρυα όλα στην ζωη μου και εσυ ακομα με κυνηγας να σκουπησεις τα ματια μου.

…Μεγαλωσα μ’ακους?Κανω λαθη και μαθαινω και εσυ εκει να μουλες ‘’στα λεγα’’. …Μεγαλωσα μ’ακους?Κομματι από σενα ειμαι αλλα δεν ειμαι εσυ.

…Μεγαλωσα μ’ακους?Σου χρωσταω την ζωη μου…Σε ευχαριστω..Σαγαπαω…Μ’ακους?....

τιποτα

Ποσο ωραια λεξη ειναι αυτο το ΤΙΠΟΤΑ...για λιγη ωρα μπορεις να γινεις ενα ΤΙΠΟΤΑ..για μια ζωη μπορεις να εισαι ενα ΤΙΠΟΤΑ. Μπορεις να κανεις ΤΙΠΟΤΑ..μπορεις να νιωθεις ΤΙΠΟΤΑ..Σε ενα ΤΙΠΟΤΑ θα εισαι ΤΙΠΟΤΑ και θα κανεις ΤΙΠΟΤΑ..και μετα κανεις δεν θα σε θυματε γιατι εισουν ΤΙΠΟΤΑ...και δεν θα εχει σημασια γιατι δεν θα νιωθεις ΤΙΠΟΤΑ...

τελος και αρχη

Ολη νυχτα εκλαιγα στην αγκαλια της ενω εκεινη κοιμοταν,μα πηρα την αποφαση να προχωρησω..σημερα ξεκινησε μια καινουρια μερα για μενα, τοσο διαφορετικη απο τις αλλες...μαζεψα τα κομματακια μου, τα κολησα και εφυγα..Πηρα μαζι μου μια αδεια βαλιτσα..να την γεμισω στον δρομο μου..στο ενα μου χερι κραταω την βαλιτσα και στο αλλο την μικρη ψυχουλα μου..Με κοιταει και χαμογελαει..απο αυτο περνω δυναμη..οποιον συναντησουμε στο δρομο μπορει να μας ακολουθησει ή να αλλαξει πορεια...εμεις ειμαστε μαζι και θα μεινουμε ετσι μεχρι να μου βγει η ανασα...Αν βρουμε εμποδια θα τα προσπερασουμε και αν βρουμε ευτυχια θα την κλεψουμε...της υποσχεθηκα να γεμισουμε μαζι την βαλιτσα της ζωης μας και θα το κανω....ειμουν το κοριτσι του μπαμπα μου, ειμουν το κοριτσακι του αγαπημενου μου.Εγινα η γυναικα του εαυτου μου.ΤΕΛΟΣ!

..Μ' αρεσει τα μεσημέρια που καρτερώ να απλώσω τα όνειρα μου στη θαλασσα.. εχω την ελπίδα ότι θα τα πάρει αλλά θα τα φέρει πάλι κοντά μου..